-
حداقل چیزی که سربازی به آدم یاد می ده از زیر کار در رفتنه. فرقی نمی کنه کاری که می کنی حفاظت از یه انبار مهمات باشه یا شستن ظرف غذا. مثل جنگل، برای زنده موندن باید حداقل انرژی رو برای هر کاری استفاده کنی.
+
اگه اهلش باشی این دوره می تونه کمکت کنه مرزهای وجودت رو اونقدر گسترش بدی تا بتونی استقلالت رو حس کنی. اونجا یاد می گیری به رغم همه مشکلات روی پای خودت بایستی.
-
مهارت فوق العاده کاربردی "پاچه خواری" اینجا بیشتر از هرجایی ارزشش رو نشون می ده. به خاطر استفاده زیاد؛ این توانایی می تونه شدیدا رشد کنه. لحظات سیاهی بود وقتی می دیدم یه مرد سرش رو کج می کنه و برای یه روز مرخصی زیر بار هر حرف زوری می ره و تازه بعد از هزار منت وقتی می تونه بره مرخصی به صد هزار شیوه از فرمانده تشکر می کنه و بعد از اینکه از دفترش می یاد بیرون فحش های ناموسی نثارش می کنه.
+
صبر کردن رو یاد می گیری خواهی نخواهی. اگه بخوای با هر سختی و مشکلی پناه ببری به گله و شکایت مجبوری همیشه تنها بمونی و برای خودت گریه کنی. روزایی که نتایج فوق اومده بود این وضع رو خیلی خوب می شد دید. بچه هایی که بعد از مدتها تلاش و نتیجه نگرفتن مجبور بودن همه غصه هاشون رو با سرپایین انداختن و آروم قدم برداشتن تسکین بدن.