آی برقیها!
بله با شماهستم. با شماهایی که دارین مثلا مهندس میشین، ولی اخلاقتون هنوز مثل بچه دبیرستانیهاست. این جشن فارغ التحصیلی که اردوی اخلمد نیست ، ناز میکنین و نمی خواین بیاین. این جشن برای اینه که یادمون بمونه 5 سال از زندگیمون رو ( که شاید بهترین دوران زندگیمون بوده ) با چه کسانی بودیم، چه خاطراتی داشتیم. من میدونم که بعضی از بچه ها از دست بعضی دیگه ناراحتن و یا اینکه به هر دلیلی که خودشون می دونن، دوست ندارن تو جشن شرکت کنن ولی یه چیزی میگم یه کم بهش فکر کنین: یعنی تو این جشن یه نفر پیدا نمیشه که شما دوستش داشته باشین؟ براش ارزش قائل باشین؟ اگه پیدا میشه ، به خاطر همون یه نفرشما هم شرکت کنین.

پ.ن : میدونم همه تون منو دوست دارین، پس به خاطر من شرکت کنین. مرسی :))