چند پاسخ به کامنتهايي که دوستان براي نوشته ي قبلي من گذاشتن:

غزاله: چرا خوشحال ؟!
پاسخ: خوشحالم چونکه ديگه جزو قشر سپر بلا و کتک خور جامعه نيستم. خوشحالم چون ديگه جزو قشر بي بخار و خمود و مدعي جامعه نيستم. براي اينکه مستدل حرف بزنم شما رو به جاي دوري ارجاع نمي دم، به همين وبلاگ نگاه کنيد که نزديک به 20 نفر عضو داره (اونهم از بين 120 نفر ورودي79) که تنها توسط سه چهار نفر آپديت مي شه، يا مي تونيد نوشته ي مسواک رو در زمينه ي استقبال دانشجوها از فعاليتهاي فرهنگي و فوق برنامه بخونين. خوشحالم چون ديگه در جمع آدمهايي نيستم که به اساتيدشون با چشمداشت نمره سلام و احوالپرسي مي کنن. چون در بين آدمهايي نيستم که براي يک اردوي مختلط سر و دست مي شکنند اما سالي يکبار هم به کتابخونه ي فرهنگي دانشکده که بيخ گوششون هم هست سر نمي زنند... باز هم ادامه بدم؟

محمد: تفلکي.دلم سوخت برات.
پاسخ: هروقت اونقدر باسواد شدي که بدوني طفلک رو با ط دسته دار مي نويسند، جوابتو مي دم.

علي:عکساي قشنگي انداختي ولي نمي دونم چرا خوشحالي؟
پاسخ: براي عکسها خيلي ممنونم. در مورد خوشحالي هم هموني که به غزاله گفتم.

ناشناس:چرا اينقدر منفي؟
پاسخ: هروقت اونقدر با شخصيت شدي که قبل از حرف زدن خودتو معرفي کني، پاسخ توروهم خواهم داد.